Ga 20jr mee met de brök en weet niet beter dat Jos er bij is, meestal in de wielen, of 'sneaky' mee in de ontsnapping. Precies wetend wat hij wel en niet kon.
Laatste paar keren, zaterdag nog, gevraagd hoe het met hem ging en kreeg ook steevast het antwoord ... "niet goed, helemaal niet goed zelfs, maar ben gewoon te verslaafd om te luisteren en dus te stoppen".
fietser in hart en nieren, ook de enige die ik nog wel eens op de weg tegenkwam, als wij met -4 en 10cm sneeuw uit het bos kwamen... Rust zacht Jos.
Heb door de jaren heen veel uren en kilometers met Jos afgehaspeld. Ben er kapot van. Het zal nooit meer hetzelfde zijn zonder hem. Dat hij moge rusten in vrede
Vannochtend las ik het bericht op iemand zijn facebook. Ik schok dit kan niet waar zijn! Meteen pakte ik mijn telefoon en belde op naar Jos zijn huistelefoon, daar werd opgenomen door een vriendin van hem die het trieste bericht bevestigde. Jos waarbij ik een 8 tal jaren geleden in de klas zat. Hij was een geliefde leraar vanwegen zijn grapjes en zijn verhalen over vroeger met zijn demente buurvrouw en de koetjesrepen van zijn oma. Maar bij mij was hij vooral geliefd omdat hij wielrenner was. Jos heeft mij bekend gemaakt met de wielersport, hij nam me mee de eerste keer mee onder de brok. Ik werd gelost iets achter Borgharen, Jos draaide mee af. Ik heb in de jaren erna velen malen met hem getraind. Met z'n 2e waar hij mij regelmatig op zijn ervaring wist af te zeiken, of met onder de brök. Ook nam hij mij mee naar zijn koersen van de ecw waar ik dan stiekem aansloot bij het peloton om zo kennis te maken met de wielerwedstrijden. In mijn eerste officiële koers samen met Josm startte ik op een daglicentie en werd 17e. De afgelopen 2 jaar hebben we niet veel meer samen getraind. Wel ging ik nog regelmatig langs na een training om een glaasje Gini te drinken en ik de kelder op zoek te gaan naar de chocolade. Helaas is dit allemaal voorbij en blijven slechts de herinneringen.
Dit doet pijn om te lezen. Denk meteen terug aan het trainingskamp dat Jos en ik in 2003 in Spanje hielden. We kenden elkaar nog niet echt goed, maar genoeg om een week erop uit te gaan om te trainen voor het nieuwe seizoen. Jos wilde gewoon graag fietsen en beet zich elke keer weer vast om mee de bergen in te gaan. Daarnaast was het ook mooi dat hij ook oog had voor de omgeving en cultuur en samen trokken we naar het Alhambra en de Sierra Nevada.
Jos, rust zacht. En bedankt voor die mooie fietsmomenten.
Jos leerde ik 35 jaar geleden kennen als leraar aan Mavo St. Marie. Ik zat in een moeilijke klas en ik kan me herinneren dat meester Jos een wedstrijd bij de NWB had gewonnen en dat er een stukje in de krant stond. Wij hadden de klas versierd maar meester Jos kon dit niet waarderen, want onze klas deugde het hele jaar niet en dat we nu blij waren met zijn overwinning dat geloofde hij niet. Na het verlaten van de school leerde ik in 1980 Jo kennen en ging dus al gauw mee naar de koers en daar kwam ik meester Jos in Stein op de koers weer tegen, want Jos had de overstap gemaakt naar de KNWU. Van toen af aan ontstond er een hechte vriendschap en zagen we elkaar in het seizoen op de koers en werden we in de winter regelmatig door Jos uitgenodigd om bij hem te komen eten als dank je wel dat ik altijd zijn reservewielen, bidon en autosleutels bij me hield. Na zijn actieve carriere bij de NWB en KNWU maakte hij de overstap naar een van de Belgische nevenbonden. Daar koerste hij met veel plezier. Afgelopen seizoen liep niet zoals hij wilde. Zijn gezondheid liet hem in de steek maar hij kon het niet laten. Ondanks onze waarschuwingen bleef hij koersen, want dit was waar hij voor leefde. Gisterenavond samen nog gelachen aan de telefoon. Afgesproken dat hij komende zaterdag samen met Jo naar het feest van de ECW zou gaan. En dan vanmiddag, ongeloof, pijn en verdriet want Jos is afgelopen nacht in zijn slaap overleden. Jos we zullen je missen, je verhalen, je anekdotes, je betrokkenheid met andere renners en je geflauwekul met mij. Jos de koers zal doorgaan maar zonder jou en voor ons zal het nooit meer hetzelfde zijn. Jos het ga je goed en rust zacht.
Het is woensdag.Een prachtige dag.Ik neem een halve verlofdag om te trainen.Verbeter mijn beste tijd op het zware parcours met bijna 5 minuten.Voldoening alom.Start na drie dagen weer eens mijn computer op en ga naar de site van oonder de brogk.Vervolgens,ongeloof,een dat kan toch niet waar zijn-reactie,en toen kwamen de tranen.Tranen die ik niet kan en niet wil onderdrukken,want Jos is er niet meer.Een ongeluk had ik misschien nog kunnen accepteren,maar dit had ik nooit verwacht.Na zoveel jaren nooit meer fietsen met Jos.Op dit moment voel ik me leeg en verdrietig.Ik ga maar op de bank liggen en aan Jos denken.Ik wens Piet en de hele familie heel veel sterkte toe.
Mijn hart raast van dit bericht!!!
BeantwoordenVerwijderenWe zullen bij elke rit aan je denken..
RIP Jos
Sterkte aan de Familie.
Ga 20jr mee met de brök en weet niet beter dat Jos er bij is, meestal in de wielen, of 'sneaky' mee in de ontsnapping. Precies wetend wat hij wel en niet kon.
BeantwoordenVerwijderenLaatste paar keren, zaterdag nog, gevraagd hoe het met hem ging en kreeg ook steevast het antwoord ... "niet goed, helemaal niet goed zelfs, maar ben gewoon te verslaafd om te luisteren en dus te stoppen".
fietser in hart en nieren, ook de enige die ik nog wel eens op de weg tegenkwam, als wij met -4 en 10cm sneeuw uit het bos kwamen... Rust zacht Jos.
He Jos, je laatste demarrage doet pijn.........
BeantwoordenVerwijderenRust zacht
Heb door de jaren heen veel uren en kilometers met Jos afgehaspeld. Ben er kapot van. Het zal nooit meer hetzelfde zijn zonder hem. Dat hij moge rusten in vrede
BeantwoordenVerwijderenVannochtend las ik het bericht op iemand zijn facebook. Ik schok dit kan niet waar zijn! Meteen pakte ik mijn telefoon en belde op naar Jos zijn huistelefoon, daar werd opgenomen door een vriendin van hem die het trieste bericht bevestigde.
BeantwoordenVerwijderenJos waarbij ik een 8 tal jaren geleden in de klas zat. Hij was een geliefde leraar vanwegen zijn grapjes en zijn verhalen over vroeger met zijn demente buurvrouw en de koetjesrepen van zijn oma. Maar bij mij was hij vooral geliefd omdat hij wielrenner was. Jos heeft mij bekend gemaakt met de wielersport, hij nam me mee de eerste keer mee onder de brok. Ik werd gelost iets achter Borgharen, Jos draaide mee af. Ik heb in de jaren erna velen malen met hem getraind. Met z'n 2e waar hij mij regelmatig op zijn ervaring wist af te zeiken, of met onder de brök. Ook nam hij mij mee naar zijn koersen van de ecw waar ik dan stiekem aansloot bij het peloton om zo kennis te maken met de wielerwedstrijden. In mijn eerste officiële koers samen met Josm startte ik op een daglicentie en werd 17e. De afgelopen 2 jaar hebben we niet veel meer samen getraind. Wel ging ik nog regelmatig langs na een training om een glaasje Gini te drinken en ik de kelder op zoek te gaan naar de chocolade. Helaas is dit allemaal voorbij en blijven slechts de herinneringen.
Jos vriend, ik zal je missen
Dit doet pijn om te lezen. Denk meteen terug aan het trainingskamp dat Jos en ik in 2003 in Spanje hielden. We kenden elkaar nog niet echt goed, maar genoeg om een week erop uit te gaan om te trainen voor het nieuwe seizoen. Jos wilde gewoon graag fietsen en beet zich elke keer weer vast om mee de bergen in te gaan. Daarnaast was het ook mooi dat hij ook oog had voor de omgeving en cultuur en samen trokken we naar het Alhambra en de Sierra Nevada.
BeantwoordenVerwijderenJos, rust zacht. En bedankt voor die mooie fietsmomenten.
Jos leerde ik 35 jaar geleden kennen als leraar aan Mavo St. Marie. Ik zat in een moeilijke klas en ik kan me herinneren dat meester Jos een wedstrijd bij de NWB had gewonnen en dat er een stukje in de krant stond. Wij hadden de klas versierd maar meester Jos kon dit niet waarderen, want onze klas deugde het hele jaar niet en dat we nu blij waren met zijn overwinning dat geloofde hij niet. Na het verlaten van de school leerde ik in 1980 Jo kennen en ging dus al gauw mee naar de koers en daar kwam ik meester Jos in Stein op de koers weer tegen, want Jos had de overstap gemaakt naar de KNWU. Van toen af aan ontstond er een hechte vriendschap en zagen we elkaar in het seizoen op de koers en werden we in de winter regelmatig door Jos uitgenodigd om bij hem te komen eten als dank je wel dat ik altijd zijn reservewielen, bidon en autosleutels bij me hield. Na zijn actieve carriere bij de NWB en KNWU maakte hij de overstap naar een van de Belgische nevenbonden. Daar koerste hij met veel plezier. Afgelopen seizoen liep niet zoals hij wilde. Zijn gezondheid liet hem in de steek maar hij kon het niet laten. Ondanks onze waarschuwingen bleef hij koersen, want dit was waar hij voor leefde. Gisterenavond samen nog gelachen aan de telefoon. Afgesproken dat hij komende zaterdag samen met Jo naar het feest van de ECW zou gaan. En dan vanmiddag, ongeloof, pijn en verdriet want Jos is afgelopen nacht in zijn slaap overleden.
BeantwoordenVerwijderenJos we zullen je missen, je verhalen, je anekdotes, je betrokkenheid met andere renners en je geflauwekul met mij.
Jos de koers zal doorgaan maar zonder jou en voor ons zal het nooit meer hetzelfde zijn.
Jos het ga je goed en rust zacht.
Jos ... RIP ... het was een genoegen je gekend te hebben. Veel sterkte aan je nabestaanden !
BeantwoordenVerwijderenHet is woensdag.Een prachtige dag.Ik neem een halve verlofdag om te trainen.Verbeter mijn beste tijd op het zware parcours met bijna 5 minuten.Voldoening alom.Start na drie dagen weer eens mijn computer op en ga naar de site van oonder de brogk.Vervolgens,ongeloof,een dat kan toch niet waar zijn-reactie,en toen kwamen de tranen.Tranen die ik niet kan en niet wil onderdrukken,want Jos is er niet meer.Een ongeluk had ik misschien nog kunnen accepteren,maar dit had ik nooit verwacht.Na zoveel jaren nooit meer fietsen met Jos.Op dit moment voel ik me leeg en verdrietig.Ik ga maar op de bank liggen en aan Jos denken.Ik wens Piet en de hele familie heel veel sterkte toe.
BeantwoordenVerwijderenTheo Ras